Deze liggende ontspanningsoefening is gemaakt voor iedereen die stress wil minderen. Ga comfortabel op je rug liggen om de werking van deze oefening heerlijk te ervaren. Heerlijk voor lichaam en geest. Ervaar het zelf.
Duur: 45 minuten.
Lijkt 45 minuten je erg lang? Heb je genoeg, dan kun je altijd stoppen. Voel jezelf vrij om deze oefening te doen zoals jij wilt. Ook als je korter oefent heeft het zijn werking.
Hieronder tref je de tekst van deze liggende ontspanningsoefening om stress te verlichten
Welkom, beste vrienden, bij deze sessie van ligmeditatie.
Ik nodig jullie allemaal uit om op je rug op de grond te gaan liggen, als dat vandaag voor jou mogelijk is.
Als je pijn in je onderrug hebt, kun je een paar kussens pakken en deze onder de achterkant van je knieën leggen of een opgerolde yogamat die helpt om je onderrug te strekken.
Of als je echt last hebt van je rug. Of als je je erg moe voelt, wil je misschien de astronautenhouding proberen waarbij ook op je rug op de grond ligt.
Breng een stoel zoals een eetkamerstoel dicht bij je.
Je buigt je knieën en legt je kuiten op de zitting van de stoel, zodat je onderbenen evenwijdig aan de vloer zijn.
Dit is een zeer goede positie om energie in het lichaam terug te brengen om echt los te kunnen laten, vooral als je rugpijn hebt.
Dus je twee armen zijn aan weerszijden van je. Je handen op een kleine afstand van je heupen en indien mogelijk met je handpalmen naar het plafond.
Maar als dat niet comfortabel is, dan is elke positie goed voor je.
Als je op de grond ligt, staan je twee voeten op heupafstand van elkaar en kun je je voeten gewoon uit elkaar laten vallen.
Het is goed om niet een te groot kussen onder je hoofd te hebben.
Misschien een kleintje als het nodig is, of misschien geen kussen. Dat is ook goed, maar je hebt misschien ondersteuning nodig. Neem dus gewoon een klein kussentje mee als je dat nodig hebt.
Je wilt misschien ook een deken gebruiken of iets anders zodat je warm blijft, want we gaan ongeveer 45 minuten liggen en het lichaam kan in die tijd behoorlijk koel worden.
En het is niet mogelijk om te ontspannen als je het koud hebt.
Dus verzamel al je materiaal.
Vindt de voor jou comfortabele positie.
Als op de grond liggen echt geen optie voor je is, kun je deze oefening ook in je favoriete fauteuil doen. Dat is ook goed.
Dus het doel van deze oefening is niet dat we nergens proberen te komen.
We proberen niet in een ontspannen toestand te komen.
We gaan gewoon onze nieuwsgierigheid uitnodigen om naar boven te komen en te zien wat er gaande is in ons lichaam, rondom ons lichaam en in ons lichaam.
Het wordt een reis rond het lichaam.
Dus hopelijk lig je nu in je positie, degene die goed voor je is.
En we gaan even rond het lichaam om in contact te komen met de ondersteuning onder je lichaam.
Dus als je het gevoel van contact tussen je hielen en de vloer voelt, je hoeft je lichaam niet te bewegen.
Wees je gewoon bewust van dat gevoel van contact, onder je kuiten en de vloer, misschien je bovenbenen.
Dit zal afhangen van jouw vorm van je lichaam, je billen, waardoor je billen zich kunnen spreiden en alle ruimte innemen die ze nodig hebben.
Er zal natuurlijk een kleine ronding achter je middel zijn, dat is heel normaal. Het gevoel van contact voelen tussen je bovenkant van je rug, de achterkant van de ribbenkast en de vloer, de schouderbladen, de achterkant van je armen.
De achterkant van je handen en de achterkant van je hoofd.
Dus misschien wil je een paar keer heel diep ademhalen en diep inademen.
En terwijl je uitademt, kun je een diepe zucht slaken om het gewoon los te laten.
Laat de aarde je ondersteunen.
{zucht}
Dus adem diep in. En adem uit.
{zucht}
We komen terug naar ons lichaam?
En misschien wil je gewoon een hand op je onderbuik leggen met je duim net onder je navel en gewoon het rijzen en dalen van je onderbuik opmerken.
En ik zal drie geluiden van de bel uitnodigen.
Dus tijdens deze hele oefening wil je misschien je ogen sluiten als je je zo op je gemak voelt. Maar als je je slaperig voelt, is het waarschijnlijk geen goed idee, want je gaat meteen slapen.
Maar dat is ook oké.
Als je weet dat je echt te weinig slaap hebt, gun jezelf dan rust.
Dat is ook belangrijk.
Maar als je deze oefening echt van het begin tot het einde wilt volgen als een ontdekkingsreis in je lichaam, zal het waarschijnlijk nuttig zijn om ervoor te waken in slaap te vallen als je jezelf een beetje slaperig voelt.
We kunnen dus gewoon onze ademhaling volgen. En ik zal de bel uitnodigen.
Luister. Luister naar dit prachtige geluid dat me terugbrengt naar mijn ware thuis, mijn lichaam.
{Bel 3x}
Dus, leg nu je hand weer op de grond zodat je twee armen langs je lichaam zijn.
We zullen beginnen om naar je linkervoet te gaan in je aandacht, langs je lichaam naar beneden te gaan, langs het linkerbeen naar beneden te gaan en aan te komen bij de linkervoet.
En met alle nieuwsgierigheid.
Om te zien wat er op dit moment voor ons in onze voet gebeurt qua sensaties, kunnen we beginnen met onze grote teen.
Is er wat tinteling? Is er een gevoel van koelte of warmte?
Als je sokken of een deken om je voeten hebt, is er dan een gevoel van contact?
Het komt waarschijnlijk niet vaak voor dat we aandacht besteden aan onze grote teen, tenzij we hem stoten en we veel pijn hebben.
Dus hoe is het om die gevoelens nu te onderzoeken?
En dan is er nog de kleine teen op de linkervoet.
Opmerken wat daar gebeurt.
Misschien is er gevoelloosheid of misschien is er helemaal geen gevoel, wat ook goed is.
En dan de tenen ertussen. En nu kunnen we onze tenen loslaten en naar de bal van de voet komen.
Gewoon opmerken welke sensatie daar aanwezig is.
En dan, onder de wreef, op de voetzool.
Een zeer gevoelig deel van de voet. Komen we naar de linker hiel.
Het contact tussen de hiel en de vloer voelen, het gewicht van de voet verzwaren.
En dan de bovenkant van de voet voor de geest brengen, dit deel van de linkervoet bezoeken.
Al die kleine botten, kleine gewrichten.
Gewoon opmerken of er op dit moment sensaties aanwezig zijn terwijl onze voet rust.
Dit wonder.
Onze voet die ons helpt te lopen, met onze tenen te wiebelen, op het zand te rennen, in het water te lopen. En hoe voelt het nu terwijl het aan het rusten is?
Komt tot aan de enkel. Een heel belangrijk gewricht in ons in ons lichaam.
Je weet hoe pijnlijk het kan zijn als we onze enkel verdraaien.
En hoe voelt je linkerenkel op dit moment?
Misschien is er wat tinteling, misschien wat intensiteit of misschien wat pijn.
Nou ja, misschien niets in het bijzonder, wat ook goed is.
We proberen geen bepaalde sensatie naar voren te brengen.
Verwelkom gewoon wat er is, want het is er al.
En nu onze linkervoet loslaten en naar het linker onderbeen komen, te beginnen bij de kuit.
Nou, die spieren in de kuit, die nu misschien een beetje platgedrukt voelen tegen de vloer of de mat. Het zeer benige scheenbeen.
De huid die dat deel van het lichaam omhult.
En dan diep in het onderbeen naar die spieren, bloedvaten, het bot erin.
We zijn een skelet dat elke dag rondloopt, maar we denken niet vaak aan ons skelet.
En hier zijn we, we ontmoeten ons skelet.
En we verleggen de focus weer naar onze linkerknie.
De knieën zijn een deel van het lichaam dat veel respect vereist om ons rond te dragen. Misschien zijn we niet altijd erg vriendelijk voor onze knieën, vragen we onze knieën om veel te veel gewicht te dragen, en lijden onze knieën misschien een beetje.
Dus al onze liefdevolle vriendelijkheid naar onze linkerknie brengen, naar de knieschijf.
Het gewricht.
Misschien zelfs bewust van het kraakbeen, de gewrichtsvloeistof in het gewricht.
We weten dat wanneer we onze aandacht vestigen op delen van ons lichaam, er iets verandert in dat deel van het lichaam.
We kunnen de cellen activeren.
Dus we kunnen ons zelfs voorstellen dat we in onze linkerknie zouden kunnen ademen, inademen en ons voorstellen dat de zuurstof in ons linkerkniegewricht naar beneden gaat en zuurstof naar dat gewricht of de cellen brengt.
En terwijl we uitademen, laten we de gifstoffen ons lichaam verlaten met onze adem.
Ik merk het gewoon op. Welke sensaties zijn aanwezig.
We veranderen de focus opnieuw, onze knie achterlatend en naar de linkerdij komen.
Hier hebben we het grootste bot in ons lichaam, het dijbeen.
En te beginnen door ons bewust te worden van de buitenste flank van onze dij, van de heup tot aan de buitenste knie.
Merken eventuele sensaties daar.
En dan de binnenkant van het dijbeen vanaf de binnenkant van de knie, tot aan de kom.
Achter de dij, bovenop de dij. Ik bedoel, diep in de spieren. Rond het dijbeen.
Er een sensatie opmerken, misschien van intensiteit of spanning.
Je hoeft niets te doen.
Gewoon opmerken.
Door op te merken gebeurt er al een verandering zonder dat we er iets voor hoeven te doen. Het wonder van mindfulness.
En nu we het hele linkerbeen hebben bezocht, wil je misschien het verschil in sensaties opmerken, sensaties tussen het linkerbeen en het rechterbeen. Zijn er verschillen?
Nou, misschien niet.
Wat de ervaring ook is, jouw ervaring, er is geen goede of verkeerde manier.
En het kan natuurlijk zijn dat er veel gedachten bij je opkomen.
Als je al bekend bent met deze oefening, denk je misschien: oh, zo doe ik deze oefening meestal niet.
Of er kunnen gevoelens van irritatie of prettige gevoelens zijn, gewoon opmerken welke gedachten er opkomen en je best doen om ze gewoon te laten gaan.
En welke gevoelens dan ook opkomen. Dat merk je ook op. Met interesse.
En nu verlaten we ons linkerbeen en brengen al onze aandacht naar het rechterbeen, over de hele lengte van het rechterbeen naar de rechtervoet, naar de rechtertenen.
Allereerst de grote teen die sensaties opmerkt.
De kleine teen, de tenen ertussen.
En dan de bal van de rechtervoet en de voetzool.
Het gevoel van contact tussen de hiel en de mat of de vloer.
Het gewicht van je voet.
De bovenkant van je voet.
Breng je aandacht diep in je rechtervoet.
Deze complexe structuur met bloedvaten, spieren, botten, gewrichten.
Het is echt een wonder.
We laten de voet los en brengen onze aandacht nu naar de rechterenkel.
Om elke intensiteit of tinteling te voelen.
En komend naar het rechteronderbeen.
Het opmerken van de spieren, de vlezige kuit in tegenstelling tot de benige scheen.
Weer, gewoon opmerken wat er is.
Als er spanningen zijn, is er een gevoel van zachtheid van de spieren die erg zacht worden. Breng nu onze aandacht naar de rechterknie.
Rondom de knie en diep in de knie.
En terwijl we ademen met dit deel van ons lichaam, kunnen we onze liefdevolle vriendelijkheid naar onze rechterknie brengen.
Onze dank voor al het werk dat dit deel van het skelet voor ons doet, ons steunt, ons toestaat te dansen, te wandeling te springen, te bukken, weer op te staan, te gaan rennen.
Zoveel dingen. En toch brengen we onze aandacht zelden naar onze knie, tenzij er pijn is als hij om hulp roept.
En nu de knie verlatend, komend naar de rechterdij.
De buitenste flank, de binnenste flank.
Achter en boven de dij.
De hele omhulling van de huid rondom dit deel van het lichaam.
Focus dan op de spieren.
Voelen ze zacht en slap aan?
Of is er spanning?
En bewust worden van het bot, zelfs tot diep in het merg van ons bot.
En dan uitzoomen, de sensaties van het hele rechterbeen opmerken, van de toppen van de tenen tot de heup.
Hoe voelt ons rechterbeen nu we er aandacht aan hebben besteed?
Is er een verandering?
Misschien nu we het gewicht van onze twee benen op de grond voelen.
Inademen.
We kunnen ons voorstellen dat onze adem helemaal langs onze twee benen gaat, tot aan de toppen van onze tenen.
Onze twee benen vullen met zuurstof.
Ik adem uit en stel me voor dat de lucht de andere kant opkomt en de andere kant op, alsof we in een beekje liggen of op een strand liggen met de golven die langs onze benen omhoogkomen en via de benen weer naar beneden gaan.
De spanning wegspoelen.
En nu de aandacht verleggen naar het bekken.
Allereerst de billen.
Hun plaats op de vloer innemend.
De bekkengordel, deze cirkel van botten die alle zachte organen van voortplanting en spijsvertering bevat.
De genitaliën.
De onderbuik.
Gewoon opmerken welke sensaties aanwezig zijn in dit gebied van de bekkengordel.
Al onze nieuwsgierigheid naar dit deel van het lichaam brengen.
We hebben niets te doen en hoeven nergens heen.
Gewoon thuiskomen.
Ons echte thuis.
Ons lichaam.
En dan onze aandacht vestigen op de onderrug.
Dit is een deel van ons lichaam dat vaak om hulp roept.
Daar kan pijn zijn.
Dus als je het stuitbeen, het heiligbeen, de onderste lendenwervels voelt, zou je misschien in dit deel van je lichaam willen ademen terwijl we inademen.
Stel je voor dat we de onderste wervelkolom zouden kunnen vullen met lucht, met zuurstof en de spieren aan weerszijden van de wervelkolom, verzachtend.
En uitademen, elke spanning laten oplossen in de vloer.
Je kunt die natuurlijke ronding van je rug achter de taille voelen.
Misschien begint het millimeter voor millimeter dichter bij de vloer te dalen, als we de spanning loslaten.
En hoger langs de ruggengraat naar de ribbenkast.
Als we een beetje dieper inademen, voel je misschien alle ribben, het contact tussen je ribbenkast en de rug en de vloer. Openen.
Als onze ribbenkast opengaat, zetten de longen uit en ademen ze uit, de spieren ontspannen en de ribbenkast komt terug in zijn rustpositie.
Het is echt verbazingwekkend om te bedenken dat onze longen zich uitstrekken van de achterkant van onze taille tot aan onze schouders.
Als we iets dieper willen inademen, kunnen we de longen achter in ons lichaam vullen, vullen met zuurstof.
Het is een deel van de longen dat misschien niet vaak wordt uitgezet en uitademend, de grond ingaat, de aarde in.
We brengen onze aandacht naar onze schouderbladen. Dit is weer een reservoir van spanning. We werken uren achter de computer en zitten uren.
Onze schouders kunnen opgetrokken zijn.
In die spieren van de schouderbladen kunnen we veel spanning vasthouden.
Dus gewoon opmerken wat er in het linker schouderblad aanwezig is.
De linkerschouder.
Is er spanning, intensiteit, pijn.
Gewoon opmerken wat er is.
En dan in het rechter schouderblad.
Alle spieren.
Houden de schouders op zijn plaats.
En nu komen we naar de voorkant van onze romp, te beginnen met de onderbuik.
Als we inademen, voelen we de onderbuik opkomen.
En adem uit.
Gewoon laten gaan.
En merken dat de onderbuik vanzelf zakt.
En misschien wil je wat diepe ademhalingen oefenen, diepe buikademhaling terwijl je inademt.
Stel je voor dat je de inademing in de richting van je voeten stuurt.
Dit zal je middenrif helpen om echt uit te rekken om ruimte te maken voor je adem.
En terwijl we uitademen, laat de lucht gewoon het lichaam verlaten.
En helemaal vanzelf komt het middenrif terug naar zijn rustpositie.
Het middenrif is een spier die ook veel spanning kan vasthouden, vooral als we gestrest zijn, als we angst hebben voor de toekomst, angst.
Dus diep ademen naar onze voeten, misschien echt bewust voelen in het lichaam van die middenrifspier die zich uitbreidt.
En terwijl we uitademen, hoeven we niets te doen.
Bewust van onze darmen, dit hele universum van darmflora.
We weten dat er miljoenen, biljoenen organismen in ons lichaam leven.
Een heel universum van micro-organismen.
We leven in symbiose met dit universum van kleine lichamen.
Wie heeft de leiding?
Ik of zij?
Of allebei?
Of niemand?
Bewust van dit universum van nuttige organismen die de spijsvertering helpen gezond te leven.
Ons emotionele systeem, onze hersenen, helpen om te weten wat er voor ons en om ons heen gebeurt.
Dankbaarheid voelen voor dit universum van minuscule lichamen.
En ze willen helpen om voor ons te zorgen.
Misschien hebben we dingen gegeten die niet erg verstandig zijn, dus maken we het moeilijk voor ze. En inademend kunnen we onze liefde sturen, onze liefdevolle vriendelijkheid en dankbaarheid aan dit universum in onze darmen.
En uitademen.
Al deze organismen bedanken voor al het werk dat ze doen.
Er gebeuren een echt wonderen in ons lichaam.
We gaan onze aandacht vestigen op onze borstkas, die misschien omhooggaat als de longen uitzetten bij het inademen.
En invalt als we uitademen met onze longen.
Nog een wonder, als we geluk hebben, om longen te hebben die gezond genoeg zijn om te ademen.
We weten dat er veel mensen aan de beademingsapparatuur zijn die zoveel moeite hebben om te ademen.
En op dit moment zijn we gezond genoeg om zelf te ademen, dankbaar voor onze gezonde longen.
En dan gaan we onze aandacht naar ons hart brengen.
Dit orgaan dat al voor ons werkt voor dat we geboren zijn.
Elke moment werkt deze spier, om ons in leven te houden.
Adem in. Met liefde naar ons hart.
En adem uit. Met dankbaarheid naar ons hart.
En nu we vestigen onze aandacht op onze twee armen, kunnen we ons voorstellen dat onze reis langs de twee armen tegelijk naar onze twee handen gaat.
Bewust zijn van onze duimen.
Elk van onze vingers.
De rug van onze handen, het gevoel van contact met de vloer en de handpalmen, en gewoon opmerken welk gevoel er op dit moment in de handen aanwezig is.
Het kan tintelingen zijn of welke temperatuur je ook voelt.
Misschien wat spiertrekkingen of gevoelloosheid.
Onze handen, die ons helpen om op de computer te typen, om te koken, om onze dierbaren te strelen.
Om ons eigen lichaam te wassen.
Zoveel verschillende dingen terwijl we zoveel tools gedurende de dag gebruiken met onze handen.
Handen in de aarde terwijl we tuinieren.
Dankbaar voor onze twee handen.
We vestigen onze aandacht op de onderarmen rondom dit deel van het lichaam.
De ellebogen.
De bovenarmen, de biceps tot aan de schouders.
En de binnenkant van armen tot aan de oksels.
Welke sensaties zijn er op dit moment in je oksels?
En misschien vind je het leuk om in de hele lengte van je armen te ademen.
Stel je voor dat je in je schouders kunt ademen, recht langs je armen en onderarmen in je handen en de vingers die ze vullen met zuurstof en dan de adem in de tegenovergestelde richting laten vertrekken, de gifstoffen naar buiten brengen, de spanningen, waardoor onze twee armen zwaar op de grond rusten.
De armen loslaten en onze aandacht eerst en vooral richten op onze nek, de achterkant van de nek, die intensiteit, stijfheid kan hebben, gewoon opmerken wat daar aanwezig is.
Dan de voorkant van de nek, de keel die je misschien zou willen slikken om in contact te komen met de binnenkant van de keel.
En dan je aandacht naar het gezicht brengen als onderdeel van het lichaam, dat de hele dag zo actief is, onze eigen emoties weerspiegelt, communicerend met de emoties van anderen, maar op dit moment kunnen we ons gezicht neutraal laten worden.
Bewust worden van onze kaak vanaf de kin tot aan de oren.
Enige intensiteit opmerken.
Soms spannen we onze kaken als we ons boos of vastberaden voelen.
Bewust worden van onze mond.
De boven- en onderlip, het gevoel van contact tussen de lippen.
In de mond, de tanden.
Hoe voelt het om geen kiespijn te hebben als je nu geen kiespijn hebt?
Het tandvlees.
De tong, het puntje van de tong, het gehemelte laten raken zodat de spieren in de tong kunnen ontspannen.
Onze wangen tot aan de slapen opmerken.
De neus, de neusgaten met de lucht die in onze neusgaten komt.
En de warmere lucht die door ons lichaam wordt opgewarmd, verlaat de neusgaten terwijl we uitademen.
Bewust worden van onze ogen, de oogbollen.
Als de ogen gesloten zijn, kun je ze onder je oogleden terug laten rollen.
Het opmerken van spanning rond je oogbollen en rondom de oogkassen.
Rond de wenkbrauwen.
Onder de ogen.
Onze ogen.
Die waarschijnlijk zoveel uren zo hard aan de computer werken, en nu kunnen we ze laten rusten.
Alsof we onze twee oogbollen in een wieg leggen en ze daar gewoon laten liggen zonder iets te doen.
Gewoon rusten.
Vestig de aandacht op ons voorhoofd vanaf de wenkbrauwen tot aan onze haarlijn en merk daar spanning op, vooral tussen de wenkbrauwen.
Laat het voorhoofd glad worden.
Onze hoofdhuid opmerken.
Is er een tinteling of spanningsintensiteit over de algehele hoofdhuid?
Het gewicht van het hoofd voelen terwijl het op de vloer op je kussen ligt.
En inademen.
We kunnen ons voorstellen dat we ons hele gezicht vullen met lucht van binnenuit alsof het een masker is en we vullen het masker met licht, ademen van binnenuit in het gezicht.
En terwijl we uitademen, laten we alle spanning los.
Focussen op de binnenkant van ons hoofd, eventuele sensaties daar opmerken van intensiteit, pijn of wat dan ook voor jou aanwezig is.
Gewoon opmerken wat er is.
En dan uitzoomen en onze aandacht naar ons hele lichaam brengen.
Dit wonder dat we hebben, we hebben maar één lichaam voor ons leven.
En ademen in ons hele lichaam, waardoor ons lichaam kan ademen.
Misschien het gevoel alsof we worden ingeademd.
Je hoeft absoluut niets te doen.
Wanneer we bij elke uitademing gewoon het gevoel hebben dat we dieper en dieper in de vloer vallen, in de aarde.
De vloer die ons ondersteunt.
En als er een deel van het lichaam is je aanleiding geeft tot
zorgen, zoals misschien een hartprobleem, een leverprobleem of een knie.
Neem dit moment om je adem op dit deel van je lichaam te richten.
Met al je liefdevolle vriendelijkheid.
Ik ben er voor je terwijl we erin ademen.
Uitademen.
Ik zorg voor je.
Het sturen van liefdevolle vriendelijkheid en dankbaarheid en zorg en liefde naar dit deel van je lichaam.
En continueer het rustig liggen, je ademhaling volgen.
Niets doen.
Nergens om heen te gaan.
{Zang}
Geïnspireerd naar een gedicht van Rumi
Silence is an ocean
Language is a river
A hundred voices inside saying
‘That's enough for now'
When the ocean calls to you
Don't walk to the river
Listen to the ocean
That's enough for now
Dus begin je vingers te bewegen, je tenen, ze wiebelen, beginnen cirkels te maken met je voeten, je handen om je polsen en in twee richtingen.
Begin te rekken op welke manier je lichaam ook aanvoelt.
Het moet zich uitrekken als een kat die de tijd neemt.
Vaak moeten we 's ochtends uit bed springen als de wekker gaat.
Maar nu nemen we de tijd.
Je kunt je knieën op je borst brengen met je armen om je knieën en gewoon zachtjes heen en weer wiegen, terwijl je je onderrug masseert.
En dan je rechterhand naar beneden komen alsof je opgerold in bed ligt en daar maar even blijft liggen.
Even terugkomend bij jezelf.
Hoe voel ik me nu?
Misschien is er sprake van een grote vermoeidheid.
Een gebrek aan slaap of vermoeidheid.
En gewoon jezelf toestaan om er voor jezelf te zijn.
En als deze oefening tot een einde komt, zal ik drie geluiden van de bel uitnodigen.
Maar herinner jezelf eraan dat je deze oefening kunt oefenen voordat je 's avonds in bed gaat slapen, of als je overdag een moment hebt, of als je op een zonnige dag naar een park gaat om tijdens je lunchpauze op de gras en doe gewoon deze scan van het lichaam.
Je kunt het in 10 minuten doen, 5 minuten om jezelf op te frissen, om energie terug te brengen naar het lichaam.
Dus ik zal de drie geluiden van de bel uitnodigen en gewoon genieten van liggen, ademen en niets hoeven te doen.
{Bel 3x}
De tekst en uitvoering van deze Liggende ontspanningsoefening om stress te verlichten is oorspronkelijk in het Engels: Zuster Tam Muoi, Plum Village.
De Westerse mens ziet gezondheid als de afwezigheid van ziekte. Maar gezondheid is veel meer dan dat.
Boeddhistische monnik Matthieu Ricard
Meer Meditaties bij stress
Ben je naast deze liggende ontspanningsoefening op zoek naar meer geleide meditaties?
- Hier staan alle geleide meditaties bij elkaar
- Voor beginners maakte ik een speciaal lijstje met korte meditaties
- Ook bijvoorbeeld een Meditatie voor Luisteren, Spreken en Kijken met Compassie
- Of een korte Geleide Meditatie
- Alle Mp3 meditatie audiobestanden op een rij
Zoek je een diepe ontspanning oefening? Kijk dan hier:
- Lijst van diepe ontspanningsoefeningen
- Waaronder een bijzondere ontspanningsmeditatie van lijf en geest
- En een simpele diepe ontspanningsoefening
- Diepe ontspanning met aan het einde cello muziek
Als je deze liggende ontspanningsoefening hebt gedaan, wil ik graag weten hoe je hem hebt ervaren. Laat gerust een bericht hieronder achter het je het hebt ervaren.
Geef een reactie